Bugün yeni bir sayfa açacağım dedim kendimce.Tekrar bişeylere başlamak için tekrar kendim olmak için.Ama yine kapıldım eskiye yine kapıldım geçmişime.Lanet ettim dünüme.Bu ben miydim die? Düşündüm sonra bu nasıl bir hikaye…Sustum … yüreğim konuşsa da haykırsa da ağlasa da… Susturdum yüreğimi gizlice kimse duymasın diye… Pişman mıyım dercesine;evet pişmandım belki de…Ama ne olursa olsun BENDİM, hep ben olacağım…Belki de kendimi avutacağım …Dinlerken yüreğimin çığlıklarını , gözlerimden akarken nefret gözyaşları,sitem ederken dudaklarım hep bir umut taşıdım…
Sonra düşündüm benim umudum ya biterse diye… yeni bir umutsuzluk başlıcak, belki de yeni hayatlar mahvolcak.O yüzden umudumla yaşadım hep.Evet bunalımlarım oldu, ağladığım.isyan ettiğim zamanlar oldu ; ama yılmadım hiç.Çünkü yılsaydım kendimi kaybedecektim, kendimi bulamayacaktım,birşeylere kurban gidecektim belkide,yanlış olaylar yanlış sonuçlar doğuracaktı MEÇHUL…
Şimdi sıra sizde yalanlara kurban gitmek yerine doğrularla gerçeklerle yüzleşin.Kaçmayın mücadele edin.Kazanan hep siz olacaksınız…Bunu isteyerek yapın …Benim bir umudum yüzlerce kişiyi umuda bağlar belki.Ama sizlerde umudunuzu yitirmezseniz binlerce kişi umuduyla yaşar…
dentAlity 